من یک دوست به نام آویسا دارم . از کلاس اول باهم دوستیم . به دلایلی خونه هامون از هم دور شد. شش سال هم دیگر رو ندیدیم .
دوباره خونه هامون نزدیک هم شد .
تو تابستون امسال همش به این فکر میکردم که یعنی آویسا بعد از شش سال دوباره منو میشناسه؟ اگه نشناخت من با کی دوست بشم؟
بالاخره اول مهر شد . رفتم مدرسه . از در که وارد شدم دیدمش . دوید طرفم . انتظار چنین استقبال گرمی رو نداشتم.
بغلم کرد بوسم کرد و...
بعد از کلی حال و احوال و ماچ و بوسه دستمو کشید و برد پیشه دوستای قدیمیم.
خوشحال بودم که دوستام بعد از شش سال هنوز منو میشناسن. اون هاهم کلی تحویلم گرفتند.
خوشبختانه آویسا با من صمیمی شد .
من در تمام این سال ها فکر میکردم اوبا کسی دیگری صمیمی شده است و زمانی که مرا ببیند اصلا تحویلم نگیرد .
ولی ظاهرا من کاملا اشتباه فکر میکردم . اوهیچ دوست صمیمی نداشت . حتی گفت که از همه دوستاش بدش میاد. مادر یک کلاس افتاده بودیم.خیلی دوست داشتم بغل دستیم باشه اما فکر نمیکردم که اون هم یک همچین چیزی رو بخواد.موقع بالا رفتن از پله ها دوید گفت زود باش بیا،دوست دارم بغل دستیم باشی .
برام میز اول ردیف وسط جا گرفت .
من یک دختر عمو به نام فایزه دارم . تو مدرسه ماست . درسش خیلی خوبه. دوسش دارم بچه باحالیه. دوسال از من بزرگ تره . سر کلاس هر معلمی که می آمد خودش را معرفی کند ، اول حضور غیاب میکرد .وقتی به اسم من میرسید میگفت تو خواهر فایزه ای ؟ من میگفتم دختر عموشم . بعد معلم میگفت امیدوارم مثل فایزه باهوش و زرنگ باشی.
خداییش من هم بچه باهوش و زرنگیم . درسمم خوبه . فقط یه فرق بزرگی با فایزه دارم اینه که من خیلی شیطونم و فایزه اصلا شیطنت بلد نیست.
خوب ادامش باشه برای یه مطلب دیگه.
:)
